Syndrom presuicydalny

Poniżej przedstawiamy elemnety SYNDROMU PRESUCYDALNEGO

A.  Zawężenie sytuacyjne.

              Czynnik ten dotyczy kilku wymiarów funkcjonowania człowieka:

- sytuacja – okoliczności „zmuszające” człowieka do pozbawienia się życia,    

  brak innego wyjścia. Istotne jest tutaj konfrontowanie się z wynikami  

  własnego postępowania.

- brak zdrowia – nieuleczalna choroba jako impuls do samobójstwa

- własne wyobrażenia na temat zagrożenia – obawa przed nawrotem raka,  

  ciągły lęk,  chęć uwolnienia się

B.  Zawężenie dynamiczne

     Można to porównać do siły, jaką daje przyciąganie ziemskie. „coś” z niezwykłą siła ciągnie człowieka do samounicestwienia się. Jest to silny, wewnętrzny przymus. Taka osoba z jednej strony przezywa lęk przed życiem, z drugiej strony – lęk przed śmiercią, lęk przed zmianą i ni może znaleźć żadnego wyjścia, które dawałoby trochę ulgi. Jedynym wyjściem wydaje się samobójstwo.

C. Zawężenie świata wartości.

         Stan ten narasta stopniowo i podstępnie. Zaczyna się od pewnego chaosu w tym, co jest ważne i czym się w życiu kierować. Potem te wartości zaczynają się dewaluować. Siła wartości słabnie.  Z czasem te wartości mają już tak małe znaczenie, że przestają wyznaczać człowiekowi jego sposób funkcjonowania.

D. Zawężenie interpersonalne.

              Czynnik ten oznacza, że relacje międzyludzkie miedzy tą osobą, a światem zewnętrznym są coraz uboższe. Następuje dewaluacja tych związków, osłabienie i wzrasta ich powierzchowność. Kiedy otoczenie dowiaduje się o śmierci tej osoby, to nie jest w stanie sobie go nawet często dobrze przypomnieć. Notabene, ma z tego tytułu poważne wyrzuty sumienia. Jest to swoiste „wyślizgnięcie” się z życia.